Ozon jest wysokoenergetyczną odmianą tlenu o bardzo silnych właściwościach utleniających. Gaz ten został odkryty w 1840 roku przez niemieckiego chemika Chrystiana Friedricha Schönbeina. Dzięki wykazywaniu właściwości utleniających oraz dezynfekujących, ozon stał się powszechnie wykorzystywany w celu zwalczania bakterii oraz innych szkodliwych drobnoustrojów. Ozon znalazł również szerokie zastosowanie w medycynie, jest wytwarzany na miejscu z tlenu medycznego.

Działanie ozonu można podzielić na kilka rodzajów:

• działanie aseptyczne (bakteriobójcze, pierwotniakobójcze, grzybobójcze, neutralizuje wirusy. Ozon zwalcza również wszelkie zakażenia, które powstały przez bakterie, pierwotniaki, grzyby i wirusy, ponieważ zdecydowana większość mikroorganizmów wykazuje brak odporności na działanie ozonu),
• działanie zewnętrzne (miejscowe) – bakterio-​, wiruso-​, i grzybobójcze, poprawia naskórkowanie oraz miejscowe ukrwienie tkanek, pobudza ziarninowanie. Ozon jest stosowany zewnętrznie w szczególności przy owrzodzeniach, oparzeniach, odleżynach i trudno gojących się ranach.

Jakie są wskazania oraz efekty leczenia ozonem?

• zwiększa efektywność dostarczania tlenu do tkanek,
• pobudza metabolizmu czerwonych krwinek,
• usprawnia możliwości detoksykacyjne wątroby,
• zmniejsza poziom cholesterolu i trójglicerydów,
• leczenie chorób układu krążenia,
• leczenie chorób wirusowych (zapalenie wątroby, opryszczki, półpaśca),
• wspomaganie układu immunologicznego i rewitalizacja organizmu,
• leczenie stanów zapalnych,
• zapalenia wewnątrz jelitowe, zapalenie odbytnicy, jelita grubego,
• oparzenia, zakażone rany, otwarte owrzodzenie kończyn dolnych, egzemy, odleżyny,
• infekcje grzybicze,
• infekcje dróg moczowych,
• infekcje beztlenowcowe,
• choroby oczu np. retinopatia cukrzycowa,
• pourazowe zapalenie kości, tkanek miękkich,
• ozonoterapia może być również stosowana jako terapia uzupełniająca leczenie nowotworów.

.