Obecnie istnieje wiele różnych metod wykonywania terapii ozonowej, czyli tzw. ozonoterapii. Znane są techniki zewnętrzne m.in. stosowanie maści ozonowych, suche i mokre kąpiele ozonowe, przemywanie ran naozonowanym roztworem wodnym.
Bardziej popularne są jednak metody inwazyjne, które przynoszą natychmiastowe efekty. Zabiegi polegają na wprowadzeniu mieszaniny tlenowo-ozonowej do organizmu pacjenta i mogą być wykonywane tylko i wyłącznie przez lekarza lub odpowiednio przeszkoloną w tym zakresie pielęgniarkę.
Ozon jest podawany w formie zastrzyków – domięśniowych, dotętniczych lub też podskórnych, może być także podawany bezpośrednio do jam ciała np. otrzewnej, opłucnej, zatok, ucha oraz doodbytniczo lub do płynu mózgowo-rdzeniowego. Mimo, iż są to inwazyjne zabiegi, to jak najbardziej są w pełni bezpieczne i nie wywołują żadnych niepożądanych reakcji.
Jedną z metod ozonoterapii jest tzw. autohemotransfuzja, która powszechnie jest uznawana za jedną z najbardziej skutecznych technik podawania ozonu ze względu na niemal natychmiastowe działanie na organizm. Ozonowanie krwi żylnej, polega na pobraniu z dużej żyły pacjenta odpowiedniej ilości krwi (około 150-200 ml), która jest umieszczana w jałowej butelce z konserwantem przeciw krzepnięciu. Następnie krew jest poddawana ozonowaniu, wytwarzając mieszaninę tlenowo-ozonową o żądanym stężeniu ozonu w zależności od określonej jednostki chorobowej oraz sposobu leczenia. Po naozonowaniu krew jest podawana z powrotem do żyły.
Autohemotransfuzja – czy warto?
Zabieg ozonowania krwi żylnej jest powszechnie stosowany w centrach i specjalnych instytucjach zajmujących się ozonoterapią. Metoda ta uznawana jest za jedną z najbardziej skutecznych w walce z wieloma chorobami cywilizacyjnymi. Naukowo stwierdzono liczne bardzo korzystne oddziaływania ozonu na ludzki organizm – dotlenienie tkanek, poprawa mikrokrążenia, zwiększenie odporności, regeneracja chrząstki stawowej, eliminacja procesów zapalnych, zapobieganie rozrastaniu się komórek rakowych i wiele innych.
