Właściwości ozonu wykorzystywane w medycynie

Komentowany: Brak komentarzy

stestoskop_heart_curve_217620Ozon, dzięki swoim cennym właściwościom jest szeroko wykorzystywany w różnych specjalizacjach medycyny na całym świecie. W środowisku z dużą ilością ozonu giną wszelkie drobnoustroje (bakterie, grzyby, wirusy), dlatego też wykorzystuje się go do przemywania ran, a nawet do odkażania narzędzi chirurgicznych. Ozon bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie, osoczu krwi oraz płynach ustrojowych w organizmie, a także szybko łączy się z hemoglobiną. Co więcej, gaz ten jest o wiele bardziej wartościowy energetycznie od tlenu i dlatego dostarczony do tkanek i narządów powoduje znaczną poprawę ich utlenowania oraz przyspiesza metabolizm i wspomaga funkcje organiczne. Ozon pobudza również naturalne zdolności odpornościowe organizmu poprzez produkcję specjalnej substancji zwanej cytokiną.

Ozon wykorzystywany w medycynie

Chemiczne właściwości ozonu są wykorzystywane od lat do leczenia m.in. trudno gojących się ran, oparzeń, odleżyn, owrzodzeń, stanów zapalnych skóry i kości, zmian powstałych po naświetlaniu przy terapiach nowotworowych, zapaleń i chorób zakaźnych narządów wewnętrznych.

Właściwości fizyczne ozonu wspomagają leczenie niedokrwienia narządów i tkanek, które jest spowodowane miażdżycą naczyń oraz zmniejszającym się wraz z wiekiem wykorzystywaniem tlenu w organizmie – niedokrwienie mózgu (udar), niedokrwienie serca (zawał), niedokrwienie kończyn dolnych.

Najbardziej popularne zabiegi ozonoterapii:

  • zastrzyki domięśniowe, podskórne i dożylne,
  • autohemotransfuzja, czyli kroplówka z naozonowaną własną krwią pacjenta,
  • kroplówki z naozonowanym roztworem chlorku sodu (NaCl),
  • ozonowanie zewnętrznych części ciała,
  • terapia ozonowa w komorze hiperbarycznej,
  • okłady oraz wcierki naozonowanej oliwy z oliwek.

Wskazania do ozonoterapii:

  • reumatyzm,
  • choroby skóry,
  • migreny,
  • zespoły przewlekłego zmęczenia,
  • uszkodzenia wątroby (poalkoholowe, wirusowe),
  • miażdżycowe zaburzenia krążenia (m.in. choroba wieńcowa),
  • infekcje dróg moczowych,
  • infekcje grzybicze skóry i błon śluzowych,
  • choroby wirusowe,
  • pourazowe zapalenie kości i tkanek miękkich,
  • rewitalizacja.

.